Uncategorized
Bestaat er een contextuele visie op Corona, de maatregelen van de overheid en de maatschappelijke polarisatie rond dit thema? Ik zou er niet zo snel opgekomen zijn, maar een deelnemer aan een training vroeg me nadrukkelijk wat ik nu als contextueel hulpverlener van de situatie vond. Nou ben ik contextueel hulpverlener en vind ik iets van dingen, maar ik ben altijd een beetje voorzichtig die twee rechtstreeks te koppelen. Voor je het weet vindt mijn contextuele collega iets anders en dan hebben we weer wat aan de polarisatie toegevoegd. Daar zit niemand op te wachten.
Maar dan toch. Twee gedachten.
De eerste is dat ik bevestigd zie waar het volgens de contextuele visie om draait. Wij zijn als mensen voor ons bestaan afhankelijk van de ander. Het is de relatie met onze naaste die ons tot mensen maakt. Ik wil graag van betekenis zijn voor die ander en groei er aan wanneer ik die ander toelaat van betekenis te zijn voor mij. En die 1,5 meter die daar nu tussen zit, daar zijn wij niet voor bestemd. Het past niet bij ons degene naast ons in de trein of supermarkt als potentieel gevaar te zien. Daar worden we ongelukkig van. We hangen liever een complottheorie aan of sluiten ons aan bij #ikdoenietmeermee, dan niet meer naar onze zieke oma te kunnen, de begrafenis van een vader van een vriendin niet bij te kunnen wonen of te moeten zien dat er door uitgestelde zorg andere patiënten nu van goede verpleging verstoken blijven. Zo graag willen we er zijn voor die ander en zo bang zijn we dat die ander er nu of straks niet voor ons is.
De tweede gedachte is dat we in de westerse wereld zijn doorgeslagen in ons denken dat we autonome wezens zijn die recht op vrijheid hebben. Waarbij vrijheid wordt geformuleerd als dat te kunnen doen waar ik zin in heb of wat mijn belangen ten goede komt. “Ik wil mijn vrijheid terug”, las ik op één van de spandoeken van de demonstranten tegen het COVID-19 beleid. Maar dat is een misvatting: er bestaat helemaal niet zoiets als ‘mijn vrijheid’. Mijn vrijheid raakt immers al snel aan jouw vrijheid. Die misvatting over vrijheid komt momenteel helder aan het licht. Wie oplette zag het eerder. Zo heb ik wonderlijk genoeg ‘het recht om te kwetsen’ verdedigd zien worden in de afgelopen jaren. En we hebben een politieke stroming in dit land die vrijheid vooral omschrijft in termen van uitsluiting van die vrijheid voor anderen. De contextuele visie leert mij dat vrijheid enkel en alleen bestaat in verbondenheid, dat wil zeggen wanneer ‘mijn vrijheid’ ook leidt tot ‘jouw vrijheid’. En daar moet ik geregeld iets van mijn vrijheid voor opgeven. Soms is dat mijn wens om te kwetsen, nu is dat mijn wens om nabij te zijn. Het is prima dat een democratisch gecontroleerde overheid namens ons allemaal de grenzen van die gedeelde vrijheid bewaakt.